Dit is het verhaal:
Eigenaar van camping de Brem Daniël Viergever, vriend van de muziek en een gepassioneerd promotor, die vele muzikanten al heeft gekoppeld en op legendarische feesten de onmogelijke duetten allang heeft uitgevonden voor dat  de tv show er was. Deze man bracht mij contact met Bart van der Weide, zanger van de band Racoon. Via feestjes van onze wederzijdse vriend Daniel raakten we in contact en toen was daar ineens de afspraak om een liedje te maken. Ik moest alleen met een oneliner komen en een onderwerp. Dat ging ik goed doordacht doen. Maanden later overleed mijn moeder en in de weken erna huilde ik tranen van herinnering. En daar was mijn zin en gelijk ook het onderwerp. Ik appte Bart en hij zei ‘Ik ben druk met de nieuwe plaat bezig, maar ik kom er op terug.” Amper twee weken later appte hij me na middernacht met de tekst:
“Hey, wil je meeschrijven?” En zo geschiede. Hij kwam met een opzetje en na een nachtelijke schrijfsessie was daar de demo. Mede mogelijk gemaakt door de bassist van Racoon, Maarten van Damme.
Teks en compositie klaar. Toen naar mijn steun en toeverlaat op muzikaal gebied, Merijn Nelemans . Samen vertaalden we dit naar een liedje dat goed bij mij en mijn stem zou passen. Instrumentje er in, instrumentje er weer uit. U kent het wel.  Jorge Nieuwenhuis nam de gitaar weer tot zich. Nu ligt de plaat bij mijn lieve vriend  Dave Heijnerman , jaren geleden ontmoet in de tv wereld en inmiddels een dierbare vriend geworden. Hij zal de officiele plugging op zich nemen en zal helpen het liedje hopelijk het podium te geven die het verdient.  En met dit hele team van aangever tot plugger is dit liedje ontstaan.  Helaas zal zij hem nooit horen, maar wellicht zal ze de liefde die ik en de anderen er hebben in gestoken voelen op de plek waar ze nu is.