Leslie Elst Geboren op 26/02/’76Te Lier.Ik ben opgegroeid in een arbeidersgezinin Hoboken, aan de rand van Antwerpen. Ik heb een zus die 5 jaar jonger is.

Al heb ik van mijn 7 tot pakweg 16jaar competitie gezwommen, deliefde voor muziek en drama heeft er bij mij altijd ingezeten. Ik schreef gedichten en maakte liedjes

met een oude cassetterecorder waarop ik backingtracks in zong om mezelf te begeleiden. Op school ging het minder goed. Ik slaagde er niet in stil te blijven zitten

en mijn mond te houden en werd zo tot vijfmaaltoe vriendelijk verzocht een andere middelbare school te zoeken. Toevallig kwam mijn vader rond mijn 16e aanzetten met een gitaar

die hij van een vriend in de fabriek had gekregen en ik was meteen verkocht. Ik schreef liedjes in het Engels en het Nederlands en speelde ze voor iedereen die het wilde horen.

Enkele jaren later begon er een (nu legendarisch)café in Hoboken ‘Le pays perdu’ , waar jongeren die niet van discotheken hielden samen kwamen gewapend met gitaren

en schaakborden en waar ik meer dronken dan nuchter rondliep, mijn liedjes keelde en gitaren pijnigde. Daar ben ik de jongens tegengekomen waar ik mijn eerste bandje mee heb opgericht

m.n. “Sonar”. Ik schreef liedjesin het Engels en Nederlandszoals bijvoorbeeld “Schoentje”, vandaag nog te beluisteren op spotify. Toen de band én het café een paar jaar later ophielden

te bestaan woonde en werkte ik in Antwerpen centrum. Ik heb daar nog enkele jaren in een ander bandje gezongen alvorens mijn  huidige vrouw te ontmoeten.

Ik ben bij haar gaan wonen en verhuisde van Antwerpen naar Tongeren (Limburg). Ik ben dan terug gaan studeren, en behaalde op mijn veertigste eindelijk mijn eerste diploma: “graduaat orthopedagogie”. Ik werk ondertussen al enkele jaren in de begeleiding van een groep mensen met een mentale beperking en gedragsproblemen. Een job die me ligt,

met mensen die door velen als buitenbeentjes gezien worden, iets waar ik zelf ook ervaring mee heb. Via mijngitaarleraar, Costa Arvanitidis, met wie ik het liedje“gat”

al eens in een demoversie had opgenomen en die nu ook de solopartij heeft ingespeeld,

ben ik in contact gekomen met Koen Meyvisch van de Generale Klank Maatschappij en samen hebben we uiteindelijk het nummer afgewerkt.