Sofie (32), juf en mama van twee, timmert verder aan muziekcarrière: “Eigen clip maken door corona was hele uitdaging”
Sofie Jacobs (32) timmert al enkele jaren aan haar eigen weg in de muziekwereld. Eind vorig jaar lanceerde ze haar eerste single als eerbetoon aan haar overleden grootmoeder
en nu middenin de coronatijd volgt er een tweede. Ze heeft wel haar eigen principes als juf moeten volgen: volhouden en doorgaan. Sofie moest immers zelf haar videoclip in elkaar boksen.
Sofie Jacobs, afkomstig uit Vosselaar maar ze woont met haar gezinnetje in Sint-Job-in-‘t-Goor ondertussen, zingt al sinds haar 15de. Tien jaar later werd ze zwanger
en verdween de muziek even naar de achtergrond. Tot ze twee jaar geleden de draad weer oppikte, opnieuw begon te zingen en de knoop zelfs doorhakte om een eerste single te maken.
Nu heeft ze de smaak te pakken en volgt er al meteen een tweede. “De eerste single ‘Als er een hemel zou bestaan’ werd door heel wat lokale en regionale zenders opgepikt
en er kwamen heel wat boekingen”, zegt een gelukkige Sofie. “Helaas zijn er alweer veel daarvan geannuleerd door de coronacrisis, maar ik wilde toch niet wachten met het nieuwe nummer.”
Uitdaging
De nieuwe single kreeg wel een extra uitdaging, want de bijhorende videoclip kon deze keer niet opgenomen worden door een videoploeg.
Dus ging juf Sofie – die lesgeeft op BuSO Kristus Koning in Sint-Job-in-‘t-Goor – zelf aan de slag. “Eens het nummer klaar was, stelde zich het probleem van de videoclip.
Ik zeg altijd tegen mijn leerlingen dat niets onmogelijk is, als je maar wil, durft en doorzet, dus heb ik mijn eigen woorden ter harte genomen en ben als eenmansproductieteam
aan de slag gegaan. Misschien moet ik mijn leerlingen maar eens punten laten geven op het resultaat, dat gaan ze voor de verandering zeker eens fijn vinden”, zegt Sofie met een brede glimlach.
Feest
Sofie schreef het nummer nog voor de coronacrisis uitbrak, maar vindt het naar eigen zeggen perfect passen bij deze tijd. “In ‘Duizend dromen’ probeer ik te vertellen
dat dingen van vroeger ons maken wie we zijn. En dat we moeten proberen te genieten van de kleine dingen en zeker nu zijn we daartoe bijna verplicht. Ook ikzelf ervaar dat nu enorm.
Zo besef ik nog harder dan voorheen hoeveel geluk ik heb met twee gezonde kinderen, een geweldige man en een job die ik enorm graag doe.
Ik mis het voor de klas staan enorm en zeker het persoonlijke contact met mijn leerlingen. Het leven is een groot feest, je moet genieten van elke seconde,
blij zijn met wat je hebt. Want ooit komen aan alle feestjes een einde.”
